جوانان ایرانی نیز همانند جوانان خلاق در سایر کشورها، در صدد راه اندازی استارتاپ ایرانی نوین هستند. با توجه به استارتاپ هایی که تاکنون در ایران شکل گرفته اند، چنین برمی آید که جوانان کشور ما در این حوزه به خوبی با استارتاپ های خارجی، قابلیت رقابت دارند. تنها چیزی که مانع پیشرفت استارتاپ های ایرانی می شود چالش هایی است که این کسب و کارها در پیش رو دارند. چالش های استارتاپ ایرانی، باعث شده تا طی این چند سال، استارتاپ های زیادی با ناکامی روبرو شده و جوانان از رو آوردن به این نوع کسب و کارها دلسرد شوند. این چالش ها را می توان در دسته های زیر، گروه بندی نمود:
وجود ضعف در زیست بوم استارتاپ ها
یکی از چالش های استارتاپ ایرانی، وجود ضعف در زیست بوم استارتاپ ها می باشد. زیست بوم استارتاپ، عناصری هستند که وجود آنها برای موفقیت این کسب و کارها ضروری هستند. از این عناصر می توان به سرمایه گذاران، رسانه ها، سازمان های دولتی و خصوصی و … اشاره نمود. امروزه در کشورهای زیادی، این اکوسیستم ها وجود دارند و به صورت قدرتمند از استارتاپ های تازه تأسیس حمایت می کنند؛ اما متأسفانه این امر هنوز در ایران، جایگاه خود را نیافته و استارتاپ ها نمی توانند با دل گرمی کامل، قدم در این عرصه بگذارند. با ضعیف بودن زیست بوم های استارتاپی، احتمال شکست این کسب و کارها افزایش پیدا کرده و چالشی جدی برای استارتاپ ها به وجود می آید.
نبود زیرساخت های مناسب در حوزه فناوری اطلاعات
در سرتاسر دنیا، استارتاپ ها معمولاً در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات راه اندازی می شوند. اما نکته ای که در این رابطه وجود دارد این است که در بسیاری از کشورها، زیر ساخت های لازم در زمینه این فناوری ها، فراهم می باشد. این در حالی است که در کشورهایی نظیر ایران، با وجود پیشرفت های چشمگیر، زیر ساخت لازم برای فعالیت این کسب و کارهای آنلاین فراهم نیست. برای مثال، همه افراد به اینترنت پر سرعت با پهنای باند بالا دسترسی نداشته و نمی توانند از اینترنت ارزان بهرمند شوند. این موضوع به یکی از چالش های استارتاپ ایرانی تبدیل شده است. در ضمن شرایطی فراهم نیست که بتوان در تمامی راه ها و مکان ها به اینترنت دسترسی داشت. علاوه بر این موارد، کم بودن ضریب نفوذ اینترنت نیز امری است که می تواند روند رو به رشد استارتاپ ها را با ریسک مواجه نماید.
فراهم نبودن شرایط برای شروع به کار استارتاپ ها
ایران جزو آن دسته از کشورهایی است که همواره در رتبه بندی کشور ها از نظر مناسب بودن محیط کسب و کار، در رتبه های نامناسبی قرار می گیرد. این موضوع به دلیل فراهم نبودن شرایط برای اجرایی کردن کسب و کارها به وجود آمده و می تواند چالشی برای تیم های استارتاپی باشد.
نبود سرمایه گذار
استارتاپ ها، کسب و کارهایی هستند که قبلاً کسی آنها را تجربه نکرده است. از این رو نمی توان تخمین زد که کدام استارتاپ، موفق خواهد شد. بنابراین می توان چنین گفت که راه اندازی استارتاپ ها در واقع نوعی ریسک پذیری بسیار بالا است. سرمایه گذاران ایرانی به دلیل جا نیافتادن این گونه کسب و کارها، تمایل چندانی به سرمایه گذاری در آنها ندارند. در بسیاری از کشورها، صندوق هایی برای حمایت و سرمایه گذاری بر روی این استارتاپ ها تأسیس شده است. به این ترتیب کارآفرینان به هنگام مواجهه با مشکل، از امکانات آنها استفاده کرده و به روال عادی برمی گردند. اما در ایران شرایط فرق می کند. زیرا چنین صندوق هایی وجود ندارد و به هنگام شکست، کارآفرینان متحمل خسارت های بسیار زیادی می شوند.
رعایت نشدن حق کپی رایت
نبود قانون حمایت از مالکان و عدم کپی رایت، معضلی است که کارآفرینان ایرانی را با مشکل مواجه کرده است. این مشکل که یکی از اساسی ترین چالش های استارتاپ ایرانی می باشد بسیاری از استارتاپ ها را با شکست مواجه نموده است. زیرا هستند افراد زیادی که با دیدن موفقیت یک استارتاپ، از آن کپی برداری کرده و باعث به چالش کشیدن کسب و کار قبلی می شوند. زمانی که قانونی به عنوان حق کپی رایت وجود داشته باشد افراد سودجو نمی توانند از ایده های ثبت شده، کپی برداری کنند. در این صورت حق مالکیت استارتاپ و محصول و خدمات آن، در انحصار کارآفرین مانده و احتمال موفقیت کسب و کار بالا می رود.
بدون دیدگاه