کسب و کارهای امروزی و قدیمی با هم تفاوت های زیادی دارند. این تفاوت ها را می توان به وضوح در تمامی جوانب این کسب و کارها مشاهده کرد. با توجه به این تفاوت ها، فضای این مشاغل نیز با هم فرق دارند. در گذشته، هر کسب و کاری دارای فضای کار اختصاصی بوده و به صورت مستقل فعالیت می کرده است؛ اما امروزه این طور نسیت. بسیاری از مشاغل هستند که در یک فضای کار مشترک، با هم در یک جا کار می کنند و توانسته اند موفقیت های بسیاری به دست آورند. برای آن که به خوبی این تفاوت ها را درک کنید به بررسی تفاوت فضای کار اشتراکی با ساختار های سنتی پرداخته ایم. با ما همراه باشید و از این تفاوت ها، مطلع گردید.
داشتن فضای باز
ساختار فضاهای سنتی به گونه ای بود که همه افراد در یک محیط بسته در حال کار بودند. این امر سبب شده بود تا روابط رئیس و زیر دستی در این فضاها حاکم شود. این در صورتی است که فضای کار اشتراکی کاملاً برعکس این ساختار ها است. در این فضاها، مشاغل و استارتاپ ها در یک محیط مشترک در حال کار هستند. در عین حال هم استقلال خود را دارند. در این فضاها، هیچ کدام از تیم ها مزاحم کسب و کارهای دیگر نمی شود. جو چنین فضاهایی بر خلاف ساختارهای سنتی، بسیار فعال و پویا بوده و موجب می شود تا کسب و کارها، بهره وری زیادی داشته باشند.
وجود شبکه ای از ارتباطات
دیگر تفاوت فضای کار اشتراکی با ساختار های سنتی در این است که در ساختارهای سنتی، کسب و کارها در فضای کاری، شبکه ارتباطی نداشتند. در حالی که در فضای کار اشتراکی به دلیل این که کسب و کارها با هم و زیر یک سقف، کار می کنند می توانند شبکه های ارتباطی قوی و گسترده ای را تشکیل دهند. این ارتباطات کمک می کنند تا اگر تیم های استارتاپی و دیگر کسب و کارهای نوپا با مشکلی مواجه شدند، از دانش و تجربه تیم های دیگر استفاده کنند و مشکل را به راحتی پشت سر بگذارند.
در واقع وجود چنین جوی در فضای کار اشتراکی سبب می شود تا جامعه ای کوچک در یک محیط، شکل بگیرد. با این که کسب و کار هر کدام از تیم ها و مسیر آنها با هم متفاوت است؛ اما اعضای این جامعه کوچک دارای نیازها و اهداف مشترکی نیز هستند و در یک سو با هم حرکت می کنند. این تفاوت فضای کار اشتراکی با ساختارهای سنتی باعث شده تا بستری مناسب برای شبکه سازی و گسترش کانال ها برای جذب مشتریان و ارائه خدمات، فراهم شود.
کم بودن هزینه ها
در ساختارهای سنتی، کسب و کارها مجبور بودند در شروع فعالیت های خود، هزینه زیادی را بابت اجاره محلی برای فعالیت خود بپردازند. به جز آن باید هزینه زیادی صرف می کردند تا وسایل و امکانات لازم را خریداری کنند. در فضای کار اشتراکی این گونه نیست. شما می توانید با هزینه بسیار کمی به فضا و تمامی امکاناتی که نیاز دارید دست پیدا کنید. این امر به استارتاپ هایی که در مراحل اولیه فعالیت خود هستند کمک می کند تا در هزینه ها صرفه جویی کرده و در عین حال به آن چه می خواهند برسند. این تفاوت را می توان بزرگترین تفاوت فضای کار اشتراکی با ساختار های سنتی دانست.
وجود تمامی امکانات
کسب و کارهای نوپا در گذشته باید وقت و هزینه زیادی صرف می کردند تا امکاناتی را که نیاز دارند تهیه کنند. اگر هزینه کمی برای این کار اختصاص می دادند و یا به دلیل ضیق وقت، دقت کافی در تهیه این اقلام به خرج نمی دادند ممکن بود تجهیزاتی با کیفیت پایین خریداری کنند. این امر سبب می شد تا هم هزینه و هم وقت آنها، هدر رود. در فضای کار اشتراکی تمامی تجهیزات اعم از اینترنت پر سرعت، میز و صندلی و … با کیفیت عالی وجود دارند؛ بنابراین لازم نیست تا وقت خود را صرف تهیه این امکانات کنید. شما می توانید با هزینه مناسبی در مدت زمان کمی به هر آن چه نیاز دارید دسترسی داشته باشید.
امکان برگزاری رویدادها
در فضاهای کار اشتراکی، شرایطی مهیا است که کسب و کارها می توانند جلسات و کنفرانس های خود را به راحتی برگزار کنند. امکان برگزاری رویدادها نیز تفاوت فضای کار اشتراکی با ساختار های سنتی است. در فضای کار اشتراکی، رویدادهای زیادی برگزار می شوند که می توانند به مسائل آموزشی بپردازند. در این دوره ها، کسب و کارها می توانند با سرمایه گذاران نیز آشنا شده و سرمایه گذاری مناسب برای خود پیدا کنند.
این تفاوت ها که در این مقاله مطرح شدند تنها تعداد محدودی از تفاوت میان این دو محیط کار هستند. اگر به صورت جزئی، این محیط ها را با هم مقایسه کنیم شاهد تفاوت های زیادی خواهیم بود. به طور کلی می توان چنین گفت که ساختارهای سنتی، محدودیت هایی را برای کسب و کارها ایجاد می کرد که در فضای کار اشتراکی، این محدودیت ها از بین رفته اند.
وجود زیرساخت هایی مناسب برای برگزاری این رویدادها باعث آشنایی بیشتر فعالان حوزه کسب و کارهای نوین با هم شده و فرصتی را ایجاد می کند تا نیروهای انسانی بتوانند مسیر رشد و پرورش خود را تکمیل کنند.
میزان بهره وری
بسته بودن فضای کار در ساختارهای سنتی باعث می شد تا افراد شاغل در آن، بهره وری خوبی نداشته باشند. زیرا چنین محیط هایی بر روحیه افراد تأثیر منفی می گذارد. از این رو پس از گذشت مدتی، کارمندان و اعضای تیم، بهره وری خود را از دست خواهند داد. این در حالی است که در فضای کار اشتراکی به دلیل وجود طراحی مدرن و امکان بهرمندی از فضای باز، شرایطی فراهم است تا افراد پس از گذراندن یک دوره کاری فشرده، استراحتی کرده و روحیه خود را ریکاوری کنند؛ بنابراین بهره وری افراد در چنین فضاهایی بیشتر از ساختارهای سنتی است. توجه به این تفاوت فضای کار اشتراکی با ساختارهای سنتی باعث شده تا امروزه استقبال از این فضا ها بیشتر باشد.
نوع چیدمان
دفاتر کاری سنتی دارای چیدمانی بسیار رسمی هستند. این نوع چیدمان باعث تضعیف روحیه و خستگی کارکنان می شود. تنوع کم در رنگ بندی فضا، عدم استفاده از میز و صندلی های راحت و مواردی از این دست سبب شده تا فضای چنین دفاتری بسیار کسل کننده بوده و مشتریان نیز از حضور در این مکان ها احساس بدی داشته باشند. در فضای کار اشتراکی از سبک های مدرن و متنوع طراحی داخلی استفاده می شود.
استفاده از میز و صندلی های راحت و در سبک های جدید، تنوع در رنگ های به کار رفته در این فضاها و استفاده از وسایل و ابزارهای تزئینی، باعث شده تا فضای این محیط ها بسیار گرم و صمیمی باشد. از این رو افراد بهتر می توانند با هم در تعامل باشند، حس شادابی و سرزندگی در آنها زیادتر می شود و گذشته از آن، تیم های حاضر در این فضاها می توانند با کیفیت بالاتری کارهای خود را پیش ببرند.
تسریع روند پیدا کردن سرمایه گذار
یکی از بزرگترین تفاوت فضای کار اشتراکی با ساختارهای سنتی در این است که استارتاپ ها و مشاغلی از این دست به راحتی می توانند سرمایه گذاری برای کسب و کار خود پیدا کنند. در کسب و کارها و ساختارهای سنتی، معمولاً سرمایه توسط رئیس شرکت یا کسب و کار و یا توسط چند نفر از اعضای شرکت، تأمین می شد؛ اما در کسب و کارهای مدرن باید سرمایه گذاری پیدا شود تا از لحاظ مالی، این مشاغل را پشتیبانی نماید. فضاهای کار اشتراکی به شبکه ای گسترده از سرمایه گذاران متصل هستند. به همین دلیل نیز این کسب و کارها به راحتی می توانند سرمایه گذاری مناسب برای فعالیت خود پیدا نمایند؛ بنابراین حضور در این فضاها سبب می شود تا امکان رشد و توسعه این کسب و کارها در مدت زمان کمی، فراهم شود.
بهرمندی از کلاس های آموزشی
در ساختارهای سنتی، اعضای کسب و کار معمولاً برای یادگیری چیزهای جدید و یا رفع ایراداتی که در کار به وجود می آید باید در کلاس های آموزشی شرکت کنند. پیدا کردن این کلاس ها و این که کیفیت آموزش آنها مورد تأیید باشد یا نه، مستلزم این است که وقت زیادی صرف شده و هزینه ای بابت آن خرج گردد. این در حالی است که در فضاهای کار اشتراکی این گونه نیست. یکی از موارد تفاوت فضای کار اشتراکی با ساختارهای سنتی هم در این است. در فضاهای کار مشترک، کلاس ها و دوره های آموزشی به صورت دوره ای برگزار می شوند. اعضا و تیم های حاضر در این مراکز می توانند در این کلاس های شرکت کرده و همواره دانش خود را به روز نگه دارند. در ضمن اساتیدی که در این کلاس ها به ارائه مطالب و آموزش ها می پردازند جزو افراد موفق و تحصیل کرده می باشند.
بدون دیدگاه